Bezm-i Elest

BEZM-İ ELEST

Zühul etti Afitâb.

Eşkden yana çeşmden içre.

Ayrıldı yollar sühanda

Bezm-i elest meclisinde

Vurdu sazına tellal

Tenasüh uzuvlar çıktı meydana

İnkar etti lal olan dil

Gövdeler yerinde lakin

Başlar başka alemde

Döküldü cihanın aynası

Bir perde suretine.

Hırsız tabutuna gömüldü siyah kefenler.

Bir ince çizgi, geçmek ne mümkün

Adımlar titrek, alevler baskın.

Dizilmiş hayatlar uçurumun kenarına.

Göz ucuyla bakmak ne mümkün,

Dirhemin Musayı titretti.

İnce bir çizgi üstünde,

Bir elinde hayal, bir elinde hakikat.

Ne mümkün dengede durmak

Nizam terazisinde.

Hani nerde o görklü dünya,

Nerde safi gümüşlerin, safi elmasların.

Hani nerde şanlı kudüs, nerde mısırın Züleyhası.

Havarileri burda, ya İsa

Kitaplara düşmez artık,

Senin elemini okumak.

Kelimeler, kelimeler…

                      (Uğur KILIÇ)